سالمندی همیشه با چالش هائی مانند ناتوانی جسمی _از دست دادن حافظه _عدم آزادی و عدم توانائی در انجام کارهائیکه در گذشته در آنها بسیار ماهربوده اند به همراه است.
تمامی این موارد میتواند برای یک سالمند بسیار ناامیدکننده باشد.وقتی میخواهید به یک سالمند کمک کنید حتی اگر نتوانستید آنها را درک کنید میتوانید با آنها همدل باشید مثلا با گوش دادن و جوابهای همدلانه باعث میشویم که احساس مثبت و خوشایندی در آنها ایجاد شود.
همه ما میدانیم که پروسه پیر شدن آسان نیست اما دیر یا زود برای هر کسی اتفاق می افتد.
میتوان گفت پیر شدن غیرقابل انکار است ،دیدن روند پیری در پدرها و مادرها یا پدربزرگ و مادربزرگ ها سخت است .به خصوص زمانیکه سلامت جسمی و روانی آنها در طی زمان کاهش می یابد . امروزه رشد سالمندی در جمعیت ایران رو به افزایش است (مرحله ای که باید مراقب افرادی باشیم که زمانی مراقب ما بوده اند.)
من یک پرستارم که مدت یکسال است که در مرکز سالمندان مشغول فعالیت هستم.دوست دارم تجربیاتی را که دراین چند ماه داشته ام با شما عزیزان به اشتراک بگذارم. چند نکته ؛
۱_مشاهده دقیق یعنی بتوانیم با نگاه کردن به سالمند حالات آنها را از نظر روحی و جسمی مورد بررسی قرار دهیم .
۲_مدیریت زمان یعنی پرستار بداند اولویت انجام چه کاری در حفظ و سلامتی یک سالمند موثر است .
۳_دانش و آگاهی یعنی در مورد دوز دارو و زمان مصرف و یا وسایل مورد نیاز سالمند اطلاع داشته باش.
۴_توانائی همدردی و همدلی یعنی بتوانیم در برابر پریشانی آنها عکس العمل نشان دهیم تا بتوانیم ناراحتی آنها را تسکین دهیم.
۵_صبور بودن یعنی سالمند ممکن است از بیماری روحی و جسمی قابل توجهی رنج ببرد که ممکن است دراین مدت رفتاری غیرمنطقی و تهاجمی داشته باشد که یک پرستار باید رفتار قابل انعطافی داشته باشد تا بتواند کمک کند.
نکته بسیارمهم ابنکه یک پرستار میتواند در روند زندگی یک سالمند تاثیر بسزایی داشته باشد و گذران این دوران را همانند بقیه دوره های زندگی برای عزیزان با آرامش و امنیت روحی و روانی همراه سازد.
باتشکر تجربیات یک پرستار.